Αρτηριακή υπέρταση (υπέρταση)

• Cardiform
• Άρθρα
• Υπέρταση

8 Απρίλιος 2025

Ελένη

Αρτηριακή υπέρταση (υπέρταση) είναι η πιο κοινή ασθένεια του καρδιαγγειακού συστήματος. Η υπέρταση υποδεικνύει σταθερά αυξημένη αρτηριακή πίεση. Η αύξηση της αρτηριακής πίεσης συμβαίνει όταν υπάρχει στένωση των αρτηριών ή/και των μικρότερων κλάδων τους - αρτηρίδια. Σε μερικούς ανθρώπους, τα αρτηρίδια συχνά στενά, πρώτα λόγω σπασμού, και αργότερα ο αυλός τους παραμένει συνεχώς μειωμένος λόγω της πάχυνσης του τοίχου και στη συνέχεια, έτσι ώστε η ροή του αίματος να ξεπεράσει αυτά τα στένωση, το έργο της καρδιάς αυξάνεται και το αίμα ρίχνεται σε αγγειακή κατεύθυνση. Σε τέτοιους ανθρώπους, κατά κανόνα, αναπτύσσεται υπέρταση.

Στη χώρα μας, περίπου το 40% του ενήλικου πληθυσμού έχει αυξημένο επίπεδο αρτηριακής πίεσης. Ταυτόχρονα, περίπου το 37% των ανδρών και το 58% των γυναικών γνωρίζουν την παρουσία ασθενειών και μόνο το 22 και το 46% αντιμετωπίζονται. Μόνο το 5, 7% των ανδρών και το 17, 5% των γυναικών ελέγχουν σωστά την αρτηριακή τους πίεση.

Η αρτηριακή υπέρταση είναι μια χρόνια ασθένεια, συνοδευόμενη από συνεχή αύξηση της αρτηριακής πίεσης πάνω από τα επιτρεπόμενα όρια (συστολική πίεση άνω των 139 mm Hg ή (και) διαστολικής πίεσης άνω των 89 mm Hg).

Σε περίπου μία από τις δέκα υπέρτασης, η αυξημένη αρτηριακή πίεση προκαλείται από τη βλάβη οποιουδήποτε οργάνου. Σε αυτές τις περιπτώσεις, μιλούν για δευτερογενή ή συμπτωματική υπέρταση. Περίπου το 90% των ασθενών πάσχουν από πρωτογενή ή βασική υπέρταση. Το σημείο αναφοράς αυξημένης αρτηριακής πίεσης είναι τουλάχιστον ένα επίπεδο 139/89 mm Hg, τρία επίπεδα που έχουν καταγραφεί 139/89 mm RT. Τέχνη. Και περισσότερα σε άτομα που δεν παίρνουν φάρμακα για να μειώσουν την πίεση.

Αρτηριακή πίεση Υπάρχουν δύο δείκτες αρτηριακής πίεσης:

Συστολική αρτηριακή πίεση (κήπος)- Αντικατοπτρίζει την πίεση στις αρτηρίες, η οποία δημιουργείται όταν η καρδιά μειώνεται και το αίμα απελευθερώνεται στο αρτηριακό τμήμα του αγγειακού συστήματος. Διαστολική αρτηριακή πίεση (DDAD)-Η πίεση στις αρτηρίες κατά τη στιγμή της χαλάρωσης της καρδιάς, κατά τη διάρκεια της οποίας γεμίζεται πριν από την επόμενη μείωση.   Συμπτώματα αρτηριακής υπέρτασης Η κλινική, δηλ. Οι εκδηλώσεις της υπέρτασης δεν έχουν συγκεκριμένα συμπτώματα. Για πολλά χρόνια, οι ασθενείς μπορεί να μην γνωρίζουν την ασθένειά τους, να μην διαμαρτύρονται, να έχουν υψηλή δραστηριότητα ζωής, αν και μερικές φορές επιθέσεις "κακίας", μπορεί να συμβεί σοβαρή αδυναμία και ζάλη. Αλλά ακόμη και τότε όλοι πιστεύουν ότι αυτό είναι από υπερβολική εργασία. Αν και αυτή τη στιγμή πρέπει να σκεφτείτε την αρτηριακή πίεση και να την μετρήσετε.         

Οι καταγγελίες για την υπέρταση προκύπτουν εάν τα λεγόμενα όργανα στόχου επηρεάζονται από την πιο ευαίσθητη στην άνοδο της αρτηριακής πίεσης. Η εμφάνιση ζάλης, πονοκεφάλων, θορύβου στο κεφάλι, μείωση της μνήμης και της απόδοσης υποδεικνύει τις αρχικές αλλαγές στην εγκεφαλική κυκλοφορία. Αυτό στη συνέχεια συνδέεται με τα μάτια, τρεμοπαίζει μύγες, αδυναμία, μούδιασμα των άκρων, δυσκολία στην ομιλία, αλλά στο αρχικό στάδιο, έρχονται αλλαγές στην κυκλοφορία του αίματος. Το στάδιο της απομακρυσμένης αρτηριακής υπέρτασης μπορεί να περιπλέξει το έμφραγμα του εγκεφάλου ή της εγκεφαλικής αιμορραγίας. Το παλαιότερο και σταθερό σημάδι της συνεχώς αυξημένης αρτηριακής πίεσης είναι μια αύξηση ή η υπερτροφία της αριστερής κοιλίας της καρδιάς, με την ανάπτυξη της μάζας λόγω της πάχυνσης των καρδιακών κυττάρων, των καρδιομυοκυττάρων.

Πρώτον, το πάχος του τοιχώματος της αριστερής κοιλίας αυξάνεται και στο μέλλον, η επέκταση αυτού του καρδιακού θαλάμου εμφανίζεται επίσης. Είναι απαραίτητο να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στο γεγονός ότι η υπερτροφία της αριστερής κοιλίας είναι ένα δυσμενές προγνωστικό σημάδι. Σε αρκετές επιδημιολογικές μελέτες, αποδείχθηκε ότι η εμφάνιση της υπερτροφίας της αριστερής κοιλίας αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο αιφνιδιαστικού θανάτου, στεφανιαίας νόσου, καρδιακής ανεπάρκειας και διαταραχών του κοιλιακού ρυθμού. Η προοδευτική δυσλειτουργία της αριστερής κοιλίας οδηγεί στην εμφάνιση τέτοιων συμπτωμάτων όπως: Διακύμανση της αναπνοής σε φορτίο, παροξυσμική νυχτερινή αναπνοή (άσθμα καρδιάς), πνευμονικό οίδημα (συχνά με κρίσεις), χρόνια (συμφορητική) καρδιακή ανεπάρκεια. Σε αυτό το υπόβαθρο, το έμφραγμα του μυοκαρδίου, η κοιλιακή μαρμαρυγή είναι πιο συχνή.
Με ακαθάριστες μορφολογικές αλλαγές στην αορτή (αθηροσκλήρωση), επεκτείνεται, η στρωματοποίησή της, μπορεί να συμβεί ρήξη. Οι βλάβες των νεφρών εκφράζονται από την παρουσία πρωτεΐνης στα ούρα, τη μικροεματουρία και τον κύλινδρο. Ωστόσο, η νεφρική ανεπάρκεια με υπέρταση, εάν δεν υπάρχει κακοήθη πορεία, σπάνια αναπτύσσεται. Η βλάβη των ματιών μπορεί να εκδηλωθεί από την εξασθένηση της όρασης, τη μείωση της ευαισθησίας του φωτός και την ανάπτυξη της τύφλωσης. Έτσι, είναι προφανές ότι η υπέρταση πρέπει να αντιμετωπίζεται πιο προσεκτικά.

Παράγοντες κινδύνου της αρτηριακής υπέρτασης Οι παράγοντες κινδύνου που δεν έχουν καταιγιστεί περιλαμβάνουν:

HEREDITY - Οι άνθρωποι που έχουν ασθενείς με υπέρταση μεταξύ των συγγενών είναι περισσότερο προδιάθετοι στην ανάπτυξη αυτής της παθολογίας σε αυτά. Το αρσενικό δάπεδο - έχει διαπιστωθεί ότι η συχνότητα εμφάνισης αρτηριακής υπέρτασης των ανδρών είναι σημαντικά υψηλότερη από τη συχνότητα εμφάνισης των γυναικών. Αλλά το γεγονός είναι ότι οι γυναικείες ορμόνες φύλου, τα οιστρογόνα εμποδίζουν την ανάπτυξη της υπέρτασης. Αλλά αυτή η προστασία, δυστυχώς, είναι σύντομη. Η εμμηνοπαυσιακή περίοδος συμβαίνει, η αποταμίευση των οιστρογόνων τελειώνει και οι γυναίκες ευθυγραμμίζονται σε επίπτωση με τους άνδρες και συχνά τους ξεπερνούν. Οι μεταβαλλόμενοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

Αυξημένο σωματικό βάρος - σε άτομα με υπερβολικό σωματικό βάρος, ο κίνδυνος ανάπτυξης αρτηριακής υπέρτασης είναι υψηλότερος. Ένας καθιστικός τρόπος ζωής - σε μια άλλη υποθεραπεία, ένας καθιστικός τρόπος ζωής και χαμηλή σωματική δραστηριότητα οδηγεί στην παχυσαρκία, η οποία με τη σειρά του συμβάλλει στην ανάπτυξη της υπέρτασης. Στην κατανάλωση αλκοόλ, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ προάγει την αρτηριακή υπέρταση.   Η κατανάλωση μιας μεγάλης ποσότητας αλατιού στα τρόφιμα - μια δίαιτα υψηλής άλατος βοηθά στην αύξηση της πίεσης. Εδώ τίθεται το ερώτημα πόσο αλάτι μπορεί να καταναλωθεί ανά ημέρα; Η απάντηση είναι σύντομη: 4, 5 γραμμάρια ή κουταλάκι του γλυκού χωρίς κορυφή. Μια μη ισορροπημένη διατροφή με περίσσεια αθηρογενών λιπιδίων, υπερβολική περιεκτικότητα σε θερμίδες, οδηγώντας στην παχυσαρκία και προωθώντας την εξέλιξη του διαβήτη τύπου II. Τα αθηρογενικά, δηλαδή κυριολεκτικά, τα λιπίδια "δημιουργώντας αθηροσκλήρωση" περιέχονται σε μεγάλες ποσότητες σε όλα τα ζωικά λίπη, το κρέας, ειδικά το χοιρινό και το αρνί. Το κάπνισμα είναι ένας άλλος μεταβλητός και τρομερός παράγοντας στην ανάπτυξη της αρτηριακής υπέρτασης και των επιπλοκών του. Το γεγονός είναι ότι οι ουσίες καπνού, συμπεριλαμβανομένης της νικοτίνης, δημιουργούν έναν σταθερό σπασμό των αρτηριών, που είναι σταθερές, οδηγεί στην ακαμψία των αρτηριών, η οποία συνεπάγεται αύξηση της πίεσης στα σκάφη. Στρες - οδηγεί στην ενεργοποίηση ενός συμπαθητικού νευρικού συστήματος που εκτελεί τη λειτουργία ενός στιγμιαίου ενεργοποιητή όλων των συστημάτων σώματος, συμπεριλαμβανομένων των καρδιαγγειακών. Επιπλέον, ο πιεστήρας, δηλ. Προκαλώντας σπασμό αρτηριών, ορμονών, ρίχνονται στο αίμα. Όλα αυτά, όπως και με το κάπνισμα, οδηγούν στην ακαμψία των αρτηριών και της αρτηριακής υπέρτασης αναπτύσσονται. Τραυματικές διαταραχές του ύπνου από το είδος του συνδρόμου άπνοιας νύχτας ή ροχαλητό. Το ροχαλητό είναι μια πραγματικά μάστιγα σχεδόν όλων των ανδρών και πολλών γυναικών. Γιατί το ροχαλητό είναι επικίνδυνο; Το γεγονός είναι ότι προκαλεί αύξηση της πίεσης στο στήθος και στην κοιλιακή κοιλότητα. Όλα αυτά αντικατοπτρίζονται στα σκάφη, οδηγώντας στον σπασμό τους. Αναπτύσσεται η αρτηριακή υπέρταση. Αιτίες αρτηριακής υπέρτασης

Η αιτία της νόσου παραμένει άγνωστη στο 90-95 % των ασθενών-αυτό είναι απαραίτητο (δηλαδή πρωτογενή) αρτηριακή υπέρταση. Σε 5-10% των περιπτώσεων, η αύξηση της αρτηριακής πίεσης έχει μια καθιερωμένη αιτία-αυτή είναι μια συμπτωματική (ή δευτερογενής) υπέρταση.

Αιτίες συμπτωματικής (δευτερογενούς) αρτηριακής υπέρτασης:

Η πρωτογενή βλάβη των νεφρών (σπειραματονεφρίτιδα) είναι η πιο κοινή αιτία της δευτερογενούς αρτηριακής υπέρτασης. μία ή διμερή στένωση (στένωση) των νεφρικών αρτηριών. (Συγγενής στένωση) της αορτής. Feochromocytoma (επινεφριδιακά όγκο που παράγει αδρεναλίνη και νορεπινεφρίνη). υπεραλδοστερόν (όγκος των επινεφριδίων αδένων που παράγει αλδοστερόνη). Θυροτοξίκωση (αύξηση της λειτουργίας του θυρεοειδούς). κατανάλωση αιθανόλης (αλκοόλη κρασιού) περισσότερο από 60 mL ημερησίως. Φάρμακα: ορμονικά φάρμακα (συμπεριλαμβανομένων των στοματικών αντισυλληπτικών), αντικαταθλιπτικά και άλλα. Παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακές επιπλοκές με αρτηριακή υπέρταση Βασικός:

Άνδρες άνω των 55 ετών. Γυναίκες άνω των 65 ετών. Το επίπεδο της συνολικής χοληστερόλης αίματος> 6, 5 mmol/L, αύξηση του επιπέδου χοληστερόλης λιποπρωτεϊνών χαμηλής πυκνότητας (> 4, 0 mmol/L) και χοληστερόλης λιποπρωτεΐνης υψηλής πυκνότητας. οικογενειακό ιστορικό πρώιμων καρδιαγγειακών παθήσεων (σε γυναίκες <65 ετών, σε άνδρες <55 χρόνια). κοιλιακή παχυσαρκία (όγκος μέσης ≥102 cm για άνδρες ή ≥ 88 cm για τις γυναίκες) · Επίπεδο C - αντιδραστική πρωτεΐνη στο αίμα ≥1 mg/dl. Σακχαρώδης διαβήτης (γλυκόζη αίματος με άδειο στομάχι> 7 mmol/L). Επιπλέον:

παραβίαση της ανοχής γλυκόζης. χαμηλή σωματική δραστηριότητα. Βελτίωση του επιπέδου ινωδογόνου. Σημείωμα . Η ακρίβεια του προσδιορισμού του γενικού καρδιαγγειακού κινδύνου εξαρτάται άμεσα από το πόσο ολοκληρωμένη ήταν η κλινική και οργανική εξέταση του ασθενούς.

Επιπλοκές για αρτηριακή υπέρταση Μεταξύ των σημαντικότερων επιπλοκών της αρτηριακής υπέρτασης είναι:

υπερτασικές κρίσεις · εγκεφαλοαγγειακές διαταραχές (αιμορραγικά ή ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια). έμφραγμα του μυοκαρδίου. νεφροσκλήρυνση (πρωτογενή τσαλακωμένο νεφρό). συγκοπή; Ανακατέψτε το ανεύρυσμα της αορτής. Μελέτες για αρτηριακή υπέρταση

Σε όλους τους ασθενείς με αρτηριακή υπέρταση, πρέπει να πραγματοποιηθούν οι ακόλουθες μελέτες:

Γενική δοκιμή αίματος και ούρων. το επίπεδο της κρεατινίνης στο αίμα (για να αποκλείσει τη βλάβη των νεφρών). Το επίπεδο του καλίου στο αίμα εκτός της χρήσης διουρητικών (η απότομη μείωση των επιπέδων καλίου είναι ύποπτη για την παρουσία επινεφριδίου ή στένωση της νεφρικής αρτηρίας). ηλεκτροκαρδιογράφημα (σημάδια της υπερτροφίας της αριστερής κοιλίας - ενδείξεις μακράς πορείας αρτηριακής υπέρτασης). προσδιορισμός του επιπέδου γλυκόζης στο αίμα (με άδειο στομάχι). το περιεχόμενο του αίματος της ολικής χοληστερόλης, της χοληστερόλης υψηλής και χαμηλής πυκνότητας, των τριγλυκεριδίων, του ουρικού οξέος. Ηχοκαρδιογραφία (καθορίζοντας τον βαθμό υπερτροφίας του μυοκαρδίου της αριστερής κοιλίας και μια κατάσταση συστολικής ικανότητας) Μελέτη του πυθμένα των ματιών. Επιπλέον, συνιστώμενη έρευνα: ακτινογραφία θώρακα; Υπερηχογράφημα των νεφρών και των επινεφριδίων. Υπερηχογράφημα των βραχιοειδών και νεφρικών αρτηριών. C-αντιδρώστη πρωτεΐνη στον ορό αίματος. Ανάλυση ούρων για την παρουσία βακτηρίων (βακτηραουρία), ποσοτική εκτίμηση της πρωτεΐνης στα ούρα (πρωτεϊνουρία). Προσδιορισμός της μικροαλβουμίνης στα ούρα (υποχρεωτική παρουσία διαβήτη). Σε -Επίλη μελέτη: Αξιολόγηση της λειτουργικής κατάστασης της εγκεφαλικής ροής αίματος, του μυοκαρδίου, των νεφρών. Εξέταση στο αίμα της συγκέντρωσης της αλδοστερόνης, των κορτικοστεροειδών, της ραδιοφωνικής δραστηριότητας.   προσδιορισμός των κατεχολαμινών και των μεταβολιτών τους στα καθημερινά ούρα.   κοιλιακή αορογραφία.   Υπολογιστική τομογραφία ή τομογραφία μαγνητικού συντονισμού των επινεφριδίων και του εγκεφάλου. Θεραπεία της αρτηριακής υπέρτασης  Ο κύριος στόχος της θεραπείας ασθενών με αρτηριακή υπέρταση είναι η μέγιστη μείωση του κινδύνου ανάπτυξης καρδιαγγειακών επιπλοκών και θανάτου από αυτές. Αυτό επιτυγχάνεται με μακροχρόνια δια βίου θεραπεία με στόχο:

μείωση της αρτηριακής πίεσης σε κανονικό επίπεδο (κάτω από 140/90 mm Hg). Με συνδυασμό αρτηριακής υπέρτασης με διαβήτη ή βλάβη στα νεφρά, συνιστάται να μειωθεί η αρτηριακή πίεση <130/80 mm Hg. (αλλά όχι χαμηλότερη από 110/70 mm Hg). "Προστασία" των οργάνων -στόχων (εγκέφαλος, καρδιά, νεφρά), εμποδίζοντας την περαιτέρω ζημιά τους. Ενεργός αντίκτυπος στους ανεπιθύμητους παράγοντες κινδύνου (παχυσαρκία, υπερλιπιδαιμία, διαταραχές υδατανθράκων, υπερβολική κατανάλωση αλατιού, υποοδυναμία), συμβάλλοντας στην εξέλιξη της αρτηριακής υπέρτασης και στην ανάπτυξη των επιπλοκών της. Μη θεραπεία της αρτηριακής υπέρτασης Άρνηση του καπνίσματος · κανονικοποίηση του σωματικού βάρους (δείκτης μάζας σώματος <25 kg/m2). μείωση των αλκοολούχων ποτών <30 g αλκοόλ ανά ημέρα σε άνδρες και 20 g/ημέρα στις γυναίκες. Αύξηση της φυσικής δραστηριότητας-κανονικής σωματικής δραστηριότητας 30-40 λεπτών. τουλάχιστον 4 φορές την εβδομάδα. μείωση της κατανάλωσης επιτραπέζιου αλατιού στα 5 g/ημέρα. Μια αλλαγή στη δίαιτα με αύξηση της κατανάλωσης τροφίμων λαχανικών, μείωση της κατανάλωσης λίπους λαχανικών, αύξηση του καλίου, ασβέστιο στα λαχανικά, φρούτα, δημητριακά και μαγνήσιο που περιέχεται στα γαλακτοκομικά προϊόντα. Οι βασικές αρχές της φαρμακευτικής θεραπείας της αρτηριακής υπέρτασης:

Η θεραπεία με φαρμακευτική αγωγή θα πρέπει να ξεκινά με ελάχιστες δόσεις οποιασδήποτε κατηγορίας αντιυπερτασικών φαρμάκων (δεδομένης της κατάλληλης αντενδείξεις), αυξάνοντας σταδιακά τη δόση μέχρι ένα καλό θεραπευτικό αποτέλεσμα.

Η επιλογή του φαρμάκου πρέπει να δικαιολογείται, το αντιυπερτασικό φάρμακο θα πρέπει να παρέχει σταθερό αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια της ημέρας και να είναι καλά ανεκτή από τους ασθενείς.
Είναι πιο ενδεδειγμένο να χρησιμοποιείτε φάρμακα μακράς δράσης για να επιτύχετε ένα 24ωρο αποτέλεσμα με μία μόνο χρήση. Η χρήση τέτοιων φαρμάκων παρέχει ένα μαλακότερο υποτασικό αποτέλεσμα με μια πιο έντονη προστασία των οργάνων στόχων.

Με τη χαμηλή αποτελεσματικότητα της μονοθεραπείας (θεραπεία με ένα φάρμακο), συνιστάται να χρησιμοποιείτε τους βέλτιστους συνδυασμούς των φαρμάκων για να επιτευχθούν μέγιστες υποτασικές επιδράσεις και ελάχιστες παρενέργειες.

Είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί μια μακρά (πρακτικά δια βίου) χορήγηση φαρμάκων για τη διατήρηση του βέλτιστου επιπέδου αρτηριακής πίεσης και να αποτρέψει τις επιπλοκές της αρτηριακής υπέρτασης.

Η επιλογή των απαραίτητων φαρμάκων:

Επί του παρόντος, συνιστώνται επτά κατηγορίες φαρμάκων για τη θεραπεία της αρτηριακής υπέρτασης:

διουρητικά; Β-αναστολείς; ανταγωνιστές ασβεστίου · αναστολείς των αναστολέων της αγγειοτενσίνης. Αναστολείς υποδοχέα αγγειοτενσίνης. Αγωνιστές υποδοχέα ανθεκτικότητας Ad-Blockers. Ενδείξεις για νοσηλεία Ασθενείς με αρτηριακή υπέρταση εξυπηρετούν: Η ασαφής διάγνωση και η ανάγκη για ειδικές, πιο συχνά επεμβατικές, ερευνητικές μέθοδοι για να διευκρινιστεί η μορφή της αρτηριακής υπέρτασης. Οι δυσκολίες στην επιλογή της φαρμακευτικής θεραπείας είναι συχνές υπερτασικές κρίσεις, ανθεκτική αρτηριακή υπέρταση. Ενδείξεις για νοσηλεία έκτακτης ανάγκης: Υπερτασική κρίση, που δεν σταματάει στο στάδιο του προ -νοσηλευτή. Υπερτασική κρίση με έντονες εκδηλώσεις υπερτασικής εγκεφαλοπάθειας (ναυτία, έμετος, σύγχυση). Επιπλοκές της υπέρτασης, που απαιτούν εντατική φροντίδα και συνεχή ιατρική παρατήρηση: εγκεφαλικό εγκεφαλικό επεισόδιο, υποαραχνοειδή αιμορραγία, οξεία όραση, πνευμονικό οίδημα κ. λπ.