Πώς να αναγνωρίσετε τα συμπτώματα της υπέρτασης και να αποφύγετε επικίνδυνες επιπλοκές;

Ο κύριος λόγος για την ανάπτυξη της αρτηριακής πίεσης είναι η παραβίαση της δραστηριότητας του συστήματος συμπαθητικής-αδρεναλίνης ενός ατόμου, δηλαδή ο συνεχής ερεθισμός του κέντρου που είναι υπεύθυνος για τη μείωση των αγγείων στον εγκέφαλο.

Αυτό μπορεί να συμβεί υπό την επήρεια πολλών εξόδων, καθώς και ενδογενείς παράγοντες που συμβάλλουν σε ξαφνική κράμπες των αιμοφόρων αγγείων.

Τα συμπτώματα της υπέρτασης μπορούν να εμφανιστούν σε άτομα με τόσο τοποθετημένους εξωγενούς παράγοντες στον κίνδυνο ανάπτυξης παθολογικής κατάστασης:

συχνές πιέσεις και σοβαρή νευρική ένταση. ακατάλληλη διατροφή. καθιστικός τρόπος ζωής. ακανόνιστη εργάσιμη ημέρα, εργάζεστε σε μια νυχτερινή βάρδια. τακτική κατανάλωση σε μεγάλες ποσότητες ισχυρού αλκοόλ και καπνίσματος · φάρμακα; Εντατικά αθλήματα. Μεταξύ των ενδογενών παραγόντων, η ηλικία και η κακή κληρονομικότητα έρχονται στο προσκήνιο, όταν η ασθένεια μπορεί να μετακινηθεί από γονείς σε ένα παιδί. Επίσης, η ανάπτυξη της υπέρτασης συμβάλλει σε:

αγγειακές αλλοιώσεις αθηροσκλήρωση. ευσαρκία; μεταβολικές ασθένειες, ιδίως, σακχαρώδης διαβήτης, υπερθυρεοειδισμός. Νεφρικές ασθένειες · αυξημένα επίπεδα ασβεστίου και νατρίου στο αίμα. Οι ορμονικές αλλαγές, οι οποίες είναι η πιο συνηθισμένη αιτία υψηλής πίεσης στις γυναίκες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της εμμηνόπαυσης. Ταξινόμηση Επί του παρόντος, υπάρχουν περισσότερες από μία ταξινόμηση της υπέρτασης. Η ασθένεια διακρίνεται συνήθως από τη φύση του μαθήματος, την παρουσία επιπλοκών, τους λόγους για την ανάπτυξη, τους δείκτες πίεσης και πολλά άλλα.

Οι σύγχρονοι καρδιολόγοι διακρίνουν αρκετούς βαθμούς υπέρτασης (ανάλογα με τους δείκτες υψηλής πίεσης):

1 βαθμός-πίεση αυξάνεται σε 159-140/99-90 mm Hg. Τέχνη. ; 2 βαθμό σε τα βέλη ενός μηχανικού τορομέτρου, ένας δείκτης 179-160/109-100 mm RT διαγνώστηκε. Τέχνη. ; 3 βαθμοί - επίμονη ή περιοδική αύξηση της πίεσης άνω των 180/110 mm Hg. Τέχνη. Σύμφωνα με την γενικά αποδεκτή ταξινόμηση του WHO, υπάρχουν τέτοια στάδια της νόσου:

1ο στάδιο-μεταβατικό αύξηση της πίεσης χωρίς βλάβη στα όργανα στόχου. 2 στάδια - η παρουσία σημείων βλάβης στα εσωτερικά όργανα, μεταξύ των οποίων ο κύριος στόχος είναι η καρδιά, τα αιμοφόρα αγγεία, οι δομές των ματιών, ο εγκέφαλος και τα νεφρά. Στάδιο 3 - Μία σταθερή αύξηση της αρτηριακής πίεσης στο πλαίσιο της ανάπτυξης επιπλοκών, από τις εκδηλώσεις των οποίων ένα άτομο μπορεί να πεθάνει. Η υπερτασική ασθένεια έχει τους δικούς της τύπους ρευμάτων, μεταξύ των οποίων:

Ένας καλοήθης τύπος ή μια υποτονική παραλλαγή GB, όταν τα συμπτώματα της παθολογίας αναπτύσσονται πολύ αργά, για δεκάδες χρόνια και ο κίνδυνος επιπλοκών αξιολογείται ως ελάχιστο. Μια κακοήθη ασθένεια, στην οποία καταγράφονται αιχμηρά πηδά, βλάβες των οργάνων στόχων και συχνών υπερτονικών κρίσεων (αυτή η εκδοχή της νόσου είναι δύσκολο να δανειστεί στη φαρμακευτική θεραπεία). Συμπτώματα Η ασθένεια στα αρχικά στάδια της ανάπτυξής της προχωρά σχεδόν ασυμπτωματική, γεγονός που περιπλέκει την έγκαιρη ανίχνευσή της. Σε τέτοιους ασθενείς, η αυξημένη πίεση μπορεί να βρεθεί τυχαία όταν υποβάλλεται σε φυσική εξέταση ή κατά τη συνήθη εισδοχή στην κλινική.

Ένας πιο πολύπλοκος τύπος υπέρτασης χαρακτηρίζει μια σειρά χαρακτηριστικών που επιδεινώνουν σημαντικά την ποιότητα ζωής ενός ατόμου και είναι ο λόγος για την έκκλησή του στους ειδικούς. Το κύριο σύμπτωμα της νόσου είναι η αύξηση της αρτηριακής πίεσης πάνω από 140/90 mm Hg. Τέχνη. Αυτή η κατάσταση προκαλεί την ανάπτυξη πονοκεφάλων, οι οποίοι είναι το αποτέλεσμα της αντανακλαστικής στένωσης των αγγείων του εγκεφάλου. Κατά κανόνα, τα πρόσωπα που είναι επιρρεπείς στην υπέρταση παραπονιούνται για την εμφάνιση του πόνου στον αυχένα και τους ναούς, που παλλόμενες, η οποία διακρίνεται από τη σοβαρότητα και την ξαφνική ανάπτυξή τους. Τέτοιοι πόνοι και παλμοί δεν περνούν μετά τη λήψη αναλγητικών παραγόντων.

Συχνά, η υπέρταση αισθάνεται σόλο ζάλη, η οποία μπορεί να συμβεί μετά την απλή δουλειά. Το σύμπτωμα συχνά συνοδεύεται από ναυτία και έμετο, καθώς και γενική κακουχία λόγω της αύξησης της ενδοκρανιακής πίεσης. Η στένωση των αγγείων της ακουστικής συσκευής προκαλεί θόρυβο στα αυτιά όταν φαίνεται σε ένα άτομο ότι τα αυτιά του είναι πολύ τοποθετημένα και ουσιαστικά χάνει την ικανότητά του να αντιλαμβάνεται κανονικά τους ήχους του περιβάλλοντος.

Η παραβίαση της στεφανιαίας ροής αίματος οδηγεί στην ανάπτυξη της ισχαιμίας του μυοκαρδίου. Αυτοί οι ασθενείς έχουν δύσπνοια και πόνους με κουρέλι που είναι καλοί για διόρθωση με νιτρικά. Το όργανο αυτή τη στιγμή λειτουργεί σε μια βελτιωμένη λειτουργία για να μπορέσει να ωθήσει την παρτίδα αίματος σε στενά σκάφη κορμού. Κάθε επίθεση της στηθάγχης Pectoris συνοδεύει έναν γρήγορο παλμό, έναν έντονο καρδιακό παλμό και τον κίνδυνο να προκύψει μια τέτοια τρομερή επιπλοκή μιας παθολογικής κατάστασης ως έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Με την υπέρταση, καθορίζονται τα μειωμένα μάτια των ματιών με απότομη επιδείνωση της όρασης και η ανάπτυξη της αγγειοπάθειας υπέρτασης των αγγείας του αμφιβληστροειδούς. Ο πυθμένας των ματιών εμπλέκεται επίσης στην παθολογική διαδικασία, η οποία διογκώνεται και πιέζει το οπτικό νεύρο. Αυτή τη στιγμή, ένα άτομο σημειώνει "χήνες" μπροστά στα μάτια του, σκοτεινούς κύκλους και τα παρόμοια.

Μια επιπλοκή των συμπτωμάτων υψηλής πίεσης στις γυναίκες συμβαίνει συχνότερα κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης όταν συμβαίνει η εμμηνόπαυση. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εμφανίζεται μια ορμονική αναδιάρθρωση στο σώμα του αντιπροσώπου του ασθενέστερου σεξ με παραβίαση της παραγωγής βιολογικά δραστικών ουσιών που ελέγχουν το φυσιολογικό επίπεδο πίεσης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η υπέρταση είναι η πιο συνηθισμένη συνέπεια της εμμηνόπαυσης μεταξύ των γυναικών.

Επιπλοκές Η GB αναφέρεται στον αριθμό των ύπουλων ασθενειών που προχωρούν σιγά -σιγά και συχνά διαγιγνώσκονται στο στάδιο της εμφάνισης των πρώτων επιπλοκών της παθολογικής διαδικασίας. Με μια σταθερή αύξηση της αρτηριακής πίεσης στα όργανα στόχου, λαμβάνουν χώρα δυστροφημένες και σκληρωτικές αλλαγές, οδηγώντας σε ακαθάριστες διαταραχές της λειτουργικότητας. Πρώτα απ 'όλα, τα νεφρά, ο εγκέφαλος, η καρδιά, ο οπτικός αναλυτής και τα αιμοφόρα αγγεία υποφέρουν από αρτηριακή υπέρταση.

Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες κινδύνου που επηρεάζουν τον ρυθμό ανάπτυξης επιπλοκών με την υπέρταση και τον βαθμό της σοβαρότητάς τους:

κακές συνήθειες, ειδικά το κάπνισμα. έναν καθιστικό τρόπο ζωής και έναν αυξημένο δείκτη μάζας σώματος. αυξημένη χοληστερόλη στο αίμα και την υπεργλυκαιμία. συχνές πιέσεις? ανεπάρκεια καλίου και μαγνησίου στο σώμα. Οι αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία. Κληρονομική προδιάθεση. Με μια υπερτασική ασθένεια, η καρδιά αναγκάζεται να εργάζεται σε συνθήκες υψηλού φορτίου, το οποίο σχετίζεται με την ανάγκη να ωθήσει το αίμα σε στενά σκάφη. Με την πάροδο του χρόνου, το τοίχωμα του μυοκαρδίου πυκνώνει και σε ένα άτομο υπάρχει υπερτροφία της αριστερής κοιλίας και της λιμοκτονίας του καρδιακού μυός.

Από την πλευρά της καρδιάς διακρίνονται διάφοροι τύποι επιπλοκών της υπέρτασης:

ισχαιμική νόσο · στηθάγχη; αθηροσκλήρωση των στεφανιαίων αγγείων. οξεία μορφή καρδιακής ανεπάρκειας με τη μορφή εμφράγματος του μυοκαρδίου. Χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια. Ένα υψηλό επίπεδο αρτηριακής πίεσης προκαλεί την εμφάνιση διαταραχών από τον εγκέφαλο σε ένα άτομο, το οποίο στην πράξη εκδηλώνεται από σοβαρή ζάλη, πονοκεφάλους, αυτιά, μείωση της μνήμης και πολλά άλλα. Υπάρχουν αρκετές επιλογές για πολύπλοκες εγκεφαλικές επιπλοκές της υπέρτασης:

εγκεφαλοπάθεια με αιθουσαίες διαταραχές. ισχαιμικό και αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Γνωστικές διαταραχές της εγκεφαλικής δραστηριότητας. Όπως γνωρίζετε, τα νεφρά ελέγχουν την ποσότητα νερού και αλατιού στο σώμα. Αλλά με αύξηση της αρτηριακής πίεσης, μπορούν να εκτελέσουν πλήρως το κύριο έργο τους. Αυτό συμβάλλει στην εμφάνιση ορισμένων επιπλοκών, μεταξύ των οποίων:

Νεφρική ανεπάρκεια · παραβίαση της λειτουργίας του φιλτραρίσματος και της απελευθέρωσης του υγρού. νεφροσκλήρωση. Τέτοιες διαταραχές οδηγούν στην ανάπτυξη πολλών συμπτωμάτων στην υπέρταση, που υποδεικνύουν μια παθολογία των νεφρών. Ένας άρρωστος αρχίζει να διαμαρτύρεται για γενική αδυναμία, κακουχία, εμφάνιση, παράλογη ναυτία.

Η ήττα των ματιών εκδηλώνεται από την εμφάνιση αιμορραγιών στον αμφιβληστροειδή, οίδημα του οπτικού δίσκου και προοδευτική απώλεια όρασης. Από την πλευρά των περιφερειακών αγγείων με αρτηριακή υπέρταση, η πιο τρομερή επιπλοκή είναι η στρωματοποίηση του τοίχου τους, ειδικότερα, το γνωστό αορτικό ανεύρυσμα, το οποίο σχηματίζεται και προχωράει ασυμπτωματικό, συχνά προκαλεί ξαφνική θανατηφόρα έκβαση.

Διάγνωση Η διάγνωση του GB με τη δημιουργία της σκηνής και ο βαθμός ανάπτυξης της νόσου είναι ένα σημαντικό βήμα προς τον διορισμό επαρκούς θεραπείας της παθολογικής κατάστασης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, όταν τα πρώτα σημάδια δείχνουν ότι υποδεικνύουν μια υπερτασική ασθένεια, θα πρέπει να επικοινωνήσετε αμέσως με ένα ιατρικό ίδρυμα για να μάθετε τις αιτίες της αυξημένης πίεσης και των μεθόδων της διόρθωσής του.

Ένα σύμπλεγμα διαγνωστικών μέτρων σε περίπτωση υποψίας υπέρτασης περιλαμβάνει μια σειρά εργαστηριακών και οργανικών μελετών, όπως:

Εργαστηριακή εξέταση αίματος που σας επιτρέπει να προσδιορίσετε το επίπεδο του καλίου και του μαγνησίου, της κρεατινίνης, της επιβλαβής χοληστερόλη, της γλυκόζης και των παρόμοιων. βιοχημική εξέταση των ούρων με τον προσδιορισμό της ποσότητας πρωτεΐνης. Ηλεκτροκαρδιογραφία (ΗΚΓ); υπερηχογράφημα εξέταση της καρδιάς. Floometry Doppler; Επιθεώρηση του κάτω κάτω. Η διαδικασία διάγνωσης για υπέρταση, η οποία επιτρέπει τον προσδιορισμό του βαθμού διαταραχών, αποτελείται από δύο στάδια:

Το πρώτο στάδιο είναι ο προσδιορισμός των κλινικών εκδηλώσεων της νόσου από τα λόγια της υπέρτασης και η απόκτηση των αποτελεσμάτων πρόσθετων μελετών. Το δεύτερο στάδιο είναι μια ειδική μελέτη που σας επιτρέπει να προσδιορίσετε τον ακριβή βαθμό της νόσου και την παρουσία των επιπλοκών του στον ασθενή χρησιμοποιώντας θεραπεία μαγνητικού συντονισμού (MRI) ή εξέταση ακτίνων Χ. Η καθημερινή παρακολούθηση της αρτηριακής πίεσης επιτρέπει την ακριβή εικόνα της πορείας της νόσου. Χάρη σε αυτό, μπορείτε να ορίσετε το εύρος των διακυμάνσεων της πίεσης καθ 'όλη τη διάρκεια της ημέρας και να καθορίσετε τον μέσο δείκτη του, ο οποίος θα χαρακτηρίζει τον βαθμό υπέρτασης. Το κύριο μειονέκτημα μιας τέτοιας μελέτης είναι το υψηλό κόστος της.

Θεραπεία Η θεραπεία των παροξυσμών της υπέρτασης πρέπει να εμφανίζεται σε ένα καρδιολογικό νοσοκομείο, όπου υπάρχει η πιθανότητα συνεχούς ελέγχου του επιπέδου της αρτηριακής πίεσης. Επιπλέον, εάν είναι απαραίτητο, ο γιατρός μπορεί να τροποποιήσει το σχέδιο θεραπείας του ασθενούς και να συνταγογραφήσει πιο αποτελεσματικά φάρμακα σε κάθε συγκεκριμένη κλινική περίπτωση.

Αρχίζουν να θεραπεύουν την ασθένεια με το διορισμό μιας ειδικής διατροφής, η οποία περιορίζει αυστηρά το τραπέζι αλάτι, τα λιπαρά και τηγανητά πιάτα, καθώς και τα παραχρισμένα κρέατα, τα προϊόντα αλεύρου. Η υπερτασική διατροφή στοχεύει στη βελτίωση της γενικής κατάστασης, εμποδίζοντας την ανάπτυξη του οιδήματος, την ομαλοποίηση του βάρους και των συναφών.

Σύμφωνα με τις νέες ευρωπαϊκές συστάσεις, η θεραπεία της GB πρέπει να είναι ολοκληρωμένη και πρέπει να περιλαμβάνει μια σειρά από φάρμακα, η επίδραση των οποίων στοχεύει στη μείωση της αρτηριακής πίεσης και στην εξάλειψη των κινδύνων μετασχηματισμού της νόσου σε μια κακοήθη εκδοχή της πορείας της ή στην ανάπτυξη επιπλοκών της παθολογικής κατάστασης. Μεταξύ των πιο χρησιμοποιούμενων ομάδων φαρμάκων για υπέρταση πρέπει να διακρίνονται:

άλφα-αναστολείς; Γαγκλοεμβάτες. Αναστολείς ACE. beta-αναστολείς; αναστολείς καναλιών ασβεστίου. διουρητικά. Ο γιατρός δίνει ιδιαίτερη προσοχή στο διορισμό των διουρητικών. Το γεγονός είναι ότι δεν είναι κάθε διουρητικός για το σώμα της υπέρτασης λόγω των ιδιοτήτων του για να πλύνει το κάλιο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η χρήση τέτοιων φαρμάκων πρέπει να συνδυάζεται με τη χρήση παρασκευασμάτων καλίου υπό τον έλεγχο της βιοχημικής σύνθεσης του αίματος. Επιπλέον, τα διουρητικά όχι μόνο μειώνουν την πίεση, αλλά και εξαλείφουν το οίδημα των ιστών εκκρίνοντας την περίσσεια νατρίου.

Απαγορεύεται αυστηρά να αντιμετωπίζεται η υπέρταση ανεξάρτητα.

Επίσης, δεν συνιστάται η χρήση υποτασικών φαρμάκων της παραδοσιακής ιατρικής χωρίς να συντονίζει τέτοια χρήση με τον θεράποντα γιατρό. Η απαγορευμένη δράση, ως κύρια αντένδειξη, μπορεί να προκαλέσει επείγουσα υπερτασική κρίση και την ανάγκη για το άμεσο δωμάτιο του ασθενούς σε ένα εξειδικευμένο νοσοκομείο για να διευκρινίσει τις αιτίες των επιπλοκών και να επιλύσει το ζήτημα της περαιτέρω τακτικής της εξάλειψής τους.

Πρόληψη Για την πρόληψη της υπέρτασης, είναι απαραίτητο να υποβληθούν σε ένα σύνολο μέτρων που στοχεύουν στην έγκαιρη ανίχνευση και εξάλειψη των κινδύνων της ανάπτυξης μιας παθολογικής κατάστασης, καθώς και στη σταθεροποίηση της ήδη αυξημένης πίεσης. Προκειμένου να αποφευχθεί η εμφάνιση των πρώτων σημείων της νόσου, ένα άτομο θα πρέπει να εξομαλύνει τον τρόπο ζωής του, να εγκαταλείψει τις κακές συνήθειες και την κατανάλωση αλατιού, να αυξήσει τη σωματική του δραστηριότητα και επίσης να χάσει βάρος. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί σε πιθανούς ασθενείς στους οποίους ο κίνδυνος ανάπτυξης υπέρτασης είναι κληρονομικός. Αυτή η κατηγορία των ανθρώπων θα πρέπει πάντα να βρίσκεται στη διάθεσή του για τη μέτρηση της πίεσης, με την οποία μπορούν να παρακολουθούν την κατάστασή τους.

Η εμφάνιση διαταραχών με αρτηριακή πίεση μπορεί να προειδοποιηθεί εάν:

Οδηγήστε έναν ενεργό τρόπο ζωής (ιατρική φυσική αγωγή, γυμναστήριο, μασάζ, περιπάτους καθαρού αέρα, σκι, κολύμπι στην πισίνα) και εκπαιδεύστε τακτικά στο γυμναστήριο. εγκαταλείψτε τα επιβλαβή τρόφιμα, το κάπνισμα και μην πιείτε αλκοόλ. Μειώστε τη χρήση αλατιού σε 3-4 g την ημέρα. Απαγορεύστε τον εαυτό σας να τρώτε τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε ζωικά λίπη, συντηρητικά, χοληστερόλη. Παρατηρήστε μια σαφή καθημερινή ρουτίνα και εξασκηθείτε σε πλήρη ύπνο. να αποτρέψει την εμφάνιση υπερβολικών αποθεμάτων λίπους, οι οποίες προκαλούν παχυσαρκία. να αποτρέψει τις αγχωτικές καταστάσεις · υποβάλλονται τακτικά σε προληπτική εξέταση από έναν καρδιολόγο και λαμβάνουν τις απαραίτητες δοκιμές. Όταν εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια αυξανόμενης πίεσης, αναζητήστε αμέσως ιατρική βοήθεια. Τα πρόσωπα στα οποία κληρονόμησε η τάση της υπέρτασης πρέπει να είναι προσεκτικοί στην κατάσταση υγείας τους, να παίζουν αθλήματα και να εξετάζουν τακτικά. Η τελική διάγνωση του GB συνεπάγεται παρατήρηση των ασθενών και, εάν είναι απαραίτητο, να τις στείλει στην Επιτροπή για να καθιερώσει αναπηρία.